"Enciklopedija mrtvih" Danila Kiša - mit ili istina?Citat:
Enciklopedija mrtvih prvi put je štampana u beogradskoj Književnosti, maj-jun 1981, a godinu dana kasnije u New Yorkeru, od 12. jula 1982, u prevodu Amijela Alkalaja. Osoba koja je sanjala ovaj san, i kojoj je priča posvećena, jednog je dana otkrila, ne bez čuđenja bliskog drhtaju, da su njeni najintimniji košmari već materijalizovani u tvrdom kamenu, kao kakav čudovišni spomenik. Nekih šest meseci posle tog košmarnog sna, i pošto je ova priča već bila štampana, jedan je magazim objavio, pod nadnaslovom "Arhive", sledeći članak:
"U jednoj granitnoj planini Stenovitih planina istočno od glavnog grada američke države Jutah, Solt Lajk Sitija, nalazi se jedna od najčudesnijih arhiva u Sjedinjenim Američkim Državama. U nju vode četiri tunela izbušena u steni, a smeštena je u nekoliko podzemnih sala povezanih labirintima hodnika. Pristup stotinama hiljada mikrofilmova koji se tu čuvaju omogućen je isključivo dobro proverenom osoblju, a ulazi u arhivu zaštićeni su čeličnim vratima i drugim sigurnosnim merama.
Sve ove mere nisu predviđene za čuvanje super-tajnih podataka, niti je reč o nekakvoj državnoj ili vojnoj arhivi. U njoj se, naime, čuvaju imena 18 milijardi ljudi, živih i mrtvih, pomno registrovanih na milion i 250 hiljada mikrofilmova koje je do sada prikupilo 'Genealoško društvo crkve svetaca sudnjega dana'. To je zvanični naziv mormonskih arhivara crkve Solt Lajk Sitija, koju je pre sto pedeset godina osnovao izvesni Džozef Smit i čijih pripadnika, prema mormonskim podacima, u Sjedinjenim Američkim Državama ima oko tri miliona i još milion u drugim zemljama.
Imena registrovana u ovoj neverovatnoj arhivi prikupljena su po čitavom svetu, pažljivim prepisivanjem svih mogućih registara, a posao se i dalje normalno nastavlja. Krajnji cilj ovog gigantskog poduhvata je registrovanje na mikrofilmovima čitavog ljudskog roda - kako onog dela koji pripada živima, tako i onog dela koji je već prešao na onaj svet.
Za mormone, naime, genealogija predstavlja suštinski element religije. Svaki mormon može, zahvaljujući ovoj fantastićnoj arhivi, da se vrati u prošlost, spuštajući se niz svoje genealoško stablo, i da tako obavi retroaktivno crkveno krštenje svojih predaka koji nisu imali tu sreću da se sretnu sa 'mormonskim otkrovenjem'.
Ovom poslu mormoni su prišli sa najvećom mogućom ozbiljnošću. Prva traganja za najbezbednijim mestom za smeštaj arhive počela su 1958. godine, a radovi na bušenju uzabrane planine počeli su 1961. godine. Mikrofilmovi se čuvaju uz najveću mogućnu brigu. Temperatura u podzemnim halama održava se na konstantnih 14 stepeni, a vlažnost vazduha između 40 i 50 odsto. Vazduh, koji prolazi kroz sistem ventilacija, pažljivo se filtrira, kako u sale ne bi ušla ni trunka prašine ili bilo kakvog hemijskog zagađenja.
U šest ogromnih dvorana, obloženih dvostrukim slojem armiranog betona, trenutno se čuva količina podataka koja bi mogla da ispunii šest miliona knjiga od po 3000 stranica.
Ukoliko bude potrebno, mormoni planiraju bušenje novih sala. Svakog meseca desetak kilometara novih mikrofilmova pristižu iz svih krajeva sveta. Osim mikrofilmova, tu se nalaze i desetine hiljada knjiga u kojima se neposredno ili posredno govori o genealogiji, specijalizovani časopisi, dela o istoriji itd." (Duga, 19-23. maja 1981).
"U jednoj granitnoj planini Stenovitih planina istočno od glavnog grada američke države Jutah, Solt Lajk Sitija, nalazi se jedna od najčudesnijih arhiva u Sjedinjenim Američkim Državama. U nju vode četiri tunela izbušena u steni, a smeštena je u nekoliko podzemnih sala povezanih labirintima hodnika. Pristup stotinama hiljada mikrofilmova koji se tu čuvaju omogućen je isključivo dobro proverenom osoblju, a ulazi u arhivu zaštićeni su čeličnim vratima i drugim sigurnosnim merama.
Sve ove mere nisu predviđene za čuvanje super-tajnih podataka, niti je reč o nekakvoj državnoj ili vojnoj arhivi. U njoj se, naime, čuvaju imena 18 milijardi ljudi, živih i mrtvih, pomno registrovanih na milion i 250 hiljada mikrofilmova koje je do sada prikupilo 'Genealoško društvo crkve svetaca sudnjega dana'. To je zvanični naziv mormonskih arhivara crkve Solt Lajk Sitija, koju je pre sto pedeset godina osnovao izvesni Džozef Smit i čijih pripadnika, prema mormonskim podacima, u Sjedinjenim Američkim Državama ima oko tri miliona i još milion u drugim zemljama.
Imena registrovana u ovoj neverovatnoj arhivi prikupljena su po čitavom svetu, pažljivim prepisivanjem svih mogućih registara, a posao se i dalje normalno nastavlja. Krajnji cilj ovog gigantskog poduhvata je registrovanje na mikrofilmovima čitavog ljudskog roda - kako onog dela koji pripada živima, tako i onog dela koji je već prešao na onaj svet.
Za mormone, naime, genealogija predstavlja suštinski element religije. Svaki mormon može, zahvaljujući ovoj fantastićnoj arhivi, da se vrati u prošlost, spuštajući se niz svoje genealoško stablo, i da tako obavi retroaktivno crkveno krštenje svojih predaka koji nisu imali tu sreću da se sretnu sa 'mormonskim otkrovenjem'.
Ovom poslu mormoni su prišli sa najvećom mogućom ozbiljnošću. Prva traganja za najbezbednijim mestom za smeštaj arhive počela su 1958. godine, a radovi na bušenju uzabrane planine počeli su 1961. godine. Mikrofilmovi se čuvaju uz najveću mogućnu brigu. Temperatura u podzemnim halama održava se na konstantnih 14 stepeni, a vlažnost vazduha između 40 i 50 odsto. Vazduh, koji prolazi kroz sistem ventilacija, pažljivo se filtrira, kako u sale ne bi ušla ni trunka prašine ili bilo kakvog hemijskog zagađenja.
U šest ogromnih dvorana, obloženih dvostrukim slojem armiranog betona, trenutno se čuva količina podataka koja bi mogla da ispunii šest miliona knjiga od po 3000 stranica.
Ukoliko bude potrebno, mormoni planiraju bušenje novih sala. Svakog meseca desetak kilometara novih mikrofilmova pristižu iz svih krajeva sveta. Osim mikrofilmova, tu se nalaze i desetine hiljada knjiga u kojima se neposredno ili posredno govori o genealogiji, specijalizovani časopisi, dela o istoriji itd." (Duga, 19-23. maja 1981).
E sad, ono što mene interesuje je šta vi mislite, koliko ima istine u svemu ovome, i dali je citirani tekst uopšte štampan u "Dugi" ili predstavlja samo plod mašte Danila Kiša?
Ljubičice crvena, što si plava kô zelena trava.
